شیلنگ های آتش نشانی از گذشته تا امروز

 اولین لوله هایی ( شیلنگ هایی ) که جهت انتقال آب مورداستفاده بشر قرار گرفت از جنس چرم ساخته شده بودند.

که به دلیل سنگینی وزن ، این لوله ها در طول کم و کوتاه ساخته شده و هنگام استفاده بایستی پی در پی روغن کاری شده و چرب نگه داشته می شدند.

تولید شیلنگ های چرمی بسیار مشکل بود زیرا که ساختن شیلنگ از چرم مستلزم اتصال لبه های چرم به یکدیگر بود.

و اینکار در طول شیلنگ توسط میخ پرچ صورت می گرفت برای انجام  عمل پرچ میخ ها لازم بود تا یک میله از داخل لوله چرمی عبور داده شود تا به عنوان نشیمنگاه پرچ ها عمل کند.

از سمت بیرون نیز با قرار دادن یک واشر روی هر میخ پرچ، آن ها را با ضربه چکش پرچ می کردند ، تمامی مراحل کار نیز بصورت دستی انجام می گرفت.

به تدریج شیلنگ هایی که از الیاف طبیعی کتان بافته می شدند جانشین شیلنگ های چرمی شدند .

اولین شیلنگ های بافته شده از الیاف طبیعی در سال 1800 در یک کارخانه در اسکاتلند تولید شد .

الیاف مورداستفاده در بافت این شیلنگ ها از جنس کتان بود و کل کار توسط دست انجام می گرفت .

این لوله شیلنگ بدون آستر و بسیار زیباتر و مطمئن تر از نوع چرمی بود.

با اینکه الیاف کتان با جذب رطوبت فشرده تر می شدند ولی مشکل بزرگ این لوله ها ، نشت مقدار زیادی آب از میان الیاف کتانی بافته شده بود که ضرورت نصب یک لایه ضد آب برروی شیلنگ را ایجاب می نمود.

شیلنگ های که امروزه در اختیار آتش نشانان قرار دارد از کیفیت بسیاربالایی برخوردار بوده و نگهداری و کاربرد آن ها بسیار ساده است و دوام بسیار زیادی را دارا هستند.

علاوه بر آن در قطر های مختلفی از 3/4 اینچ تا 6 اینچ ساخته می شوند که کلیه مراحل بافت و تواید لوله توسط ماشین صورت می گیرد.

در آخرین تکنولوژی مورد استفاده در تولید شیلنگ های آتش نشانی بالغ بر 250 متر لوله در 8 ساعت توسط دستگاه ساخته می شود .

الیاف این شیلنگ ها از جنس پرلون یا اتیل پروپلین و پلی استر یا دیگر مواد مصنوعی می باشد که مقاومت زیادی را در برابر فشار ، حرارت و آسیب های فیزیکی و شیمیایی برای شیلنگ ایجاد می کند.