با توجه به محل استقرار و نوع دستگاه تنفسی، روشهای مختلفی برای پوشیدن آنها وجود دارد ولی به طور کلی چهار روش بالای سر، کتی، پوشیدن از جایگاه و پوشیدن از صندلی پشت سر در خودروهای آتش نشانی، از جمله مهمترین روش های پوشیدن دستگاههای تنفسی هستند. مراحلی که برای پوشیدن دستگاه تنفسی بر اساس هر کدام از روش های بیان شده وجود دارد با یکدیگر متفاوت هستند و با توجه به سازنده های مختلف این دستگاهها لیست کردن مرحله به مرحله این مراحل غیر ممکن است ولی با توجه به مطالب بیان شده میتوان اصول عمومی مربوط به پوشیدن این دستگاه ها را تشریح کرد.

برای پوشیدن دستگاه تنفسی می توان از هر دو روش کتی و بالای سر استفاده نمود. روش کتی بیشتر برای حالتی است که دستگاه به حالت عمودی قرار گرفته باشد در این حالت آتش نشان مقابل دستگاه قرار گرفته و دستگاه را می پوشد.

سریع ترین روش پوشیدن دستگاه تنفسی

 سریع ترین روش پوشیدن حالتی است که دستگاه تنفسی در پشت صندلی آتش نشان در داخل خودرو مستقر شده باشد . بر اساس ۱۵۰۰-NFPA حتی در این حالت زمانی که خودرو در حال حرکت به سمت محل حادثه است نیز به هیچ وجه نباید برای پوشیدن دستگاه تنفسی کمربند ایمنی خودرو را باز کرد. بعد از پوشیدن دستگاه تنفسی و هنگام پیاده شدن از خودرو باید توجه داشت که به علت وزن دستگاه تنفسی و از دست دادن تعادل احتمال سر خوردن و افتادن از پله های خودرو وجود دارد.

در مواردی نیز ممکن است دستگاههای تنفسی در جایگاه های پشت و کناری خودرو نگهداری شوند با اینکه برای پوشیدن دستگاه تنفسی در این حالت زمان بیشتری صرف خواهد شد  ولی احتمال سر خوردن از پله های خودرو از میان می رود. به علت انبار و نگهداری دستگاه های تنفسی در شرایط محیطی مختلف باید برای نگهداری آنها از پوشش های ضد آب استفاده شود.

حالت دیگری که در آن دستگاههای تنفسی روی یک پایه و گیره در یک مکان مشخص قرار گرفته و در ارتفاع مناسبی قرار داده شده است نیز حالت مناسبی است زیرا در این حالت اتش نشانان میتوانند به سرعت دستگاه تنفسی را بپوشند. در این حالت ارتفاع پایه محل استقرار دستگاه باید متناسب با قد آتش نشانان باشد.

مراحل به صورت زدن ماسک تنفسی

مراحلی که برای به صورت زدن اغلب انواع ماسک های صورت باید طی شوند یکسان هستند زیرا معمولا ماسکها مشابه بوده ولی محل تنظیم کننده فشار یکی از موارد اختلاف بین انواع ماسک ها است، در برخی انواع ماسک ها ممکن است تنظیم کننده به ماسک یا کمربند دستگاه متصل باشد. به هر حال ماسک باید به خوبی روی صورت قرار گیرد زیرا استقرار نادرست آن ممکن است سبب خروج هوا از کناره ها و در نتیجه اتمام سریعتر هوای سیلندر شود.

بر اساس استاندارد ۱۵۰۰-NFPA ماسک ها باید کاملا متناسب با اندازه و شکل صورت اتش نشانان باشند بنابراین محک تسمه های ماسک به تنهایی تضمین کننده عدم نشت هوا از لبه های ماسک نیست.

موارد ذیل ملاحظاتی هستند که برای به صورت زدن ماسک بایستی مورد توجه قرار گیرند:

• هیچ مویی نباید بین پوست صورت و سطحی از لبه های ماسک که روی صورت قرار میگیرد وجود داشته باشد.
• چانه فرد باید دقیقا در مرکز قسمت پایینی مخصوص چانه ماسک قرار گرفته و تسمه بالایی سر در وسط قرار گیرد.
• تسمه های ماسک با کشیدن تسمه های روبروی هم به صورت همزمان به سمت پشت محکم می شوند به این ترتیب که دو تسمه پایینی، دو تسمه ناحیه شقیقه و سپس تسمه بالایی که اغلب یک عدد است محکم شوند.
• باید جهت اطمینان از کارکرد صحیح و عدم نشت هوا ماسک روی صورت را آزمایش کرد.
• فشار مثبت هوا در ماسک با آزمایش درزگیری بررسی می شود آزمایش درزگیری با داخل کردن دو انگشت از سمت لبه ماسک به فضای داخل آن انجام میشود . در این حالت باید بتوان فشار هوایی را که از کنار انگشتان به سمت بیرون خارج میشود احساس کرد در غیر این صورت نباید از آن ماسک استفاده شود.

سرپوش حفاظتی باید بعد از به صورت زدن ماسک پوشیده شود، هیچ قسمتی از سرپوش حفاظتی نباید زیر ماسک قرار بگیرد و در مرحله آخر کلاه ایمنی روی سر قرار گرفته و بند چانه آن بسته می شود.