گاهی مواقع ممکن است که آتش نشان در شرایطی قرار گیرد که به علت شدت دود و دیگر محصولات احتراق هیچ دیدی از محیط نداشته باشد و در حقیقت میدان دید وی صفر شود. یکی از روش های مورد استفاده در این شرایط حرکت به صورت سینه خیز است. سینه خیز رفتن چندین مزیت دارد که عبارتند از:

• تاثیر کمتر حرارت به دلیل قرار گرفتن در نزدیکی کف زمین
• افزایش میدان دید به واسطه حرکت در سطح زیرین لایه حرارتی
• امکان لمس اشیاء، گودال ها و دیگر موانع روی کف زمین و در نتیجه اجتناب از وارد آمدن آسیب های ناشی از افتادن و ضرب دیدگی
• افزایش احتمال پیدا کردن مصدومان یا افرادی که بر اثر حریق آسیب دیده و روی زمین افتاده اند.

اگر آتش نشانان قادر به دیدن کف زمین باشند می توانند به جای سینه خیز رفتن خم شده و به حالت نیم خیز حرکت کنند این شیوه حرکتی اندکی سریع تر و از طرفی خطرناک تر نیز هست مگر اینکه کف زمین قابل مشاهده باشد.

همان گونه که در قبل نیز بیان شده بود آتش نشانان باید از علائم و نشانه هایی استفاده کنند تا در صورت گم شدن در منطقه خطر بتوانند راه بازگشت را پیدا کنند این نشانه ها می تواند شامل شیلنگ های آتش نشانی امتداد یافته تا محل حریق، طناب و سیم های برق و یا دیگر علائمی باشد که جهت مسیریابی استفاده می شوند.

گاهی مواقع آتش نشانان در شرایطی قرار می گیرند که باید برای انجام عملیات نجات و یا ورود و خروج به یک قسمت خاص از یک حفره و یا ورودی باریک عبور کنند به طوری که با همراه داشتن سیلندر دستگاه تنفسی بر پشت خود قادر به عبور نیستند

در این نوع مأموریت ها باید موارد ذیل حتما رعایت شوند:

• تنظیم کننده فشاری که به تسمه کمر متصل شده است را همواره در کنترل داشته و آن را رها نکنید.
• فقط تسمه هایی را که شل کردن آنها برای عبور ضروری است شل کنید.
•  تنها در صورت ضرورت می توان یک یا هر دو تسمه مهار سیلندر را باز کرد.
•  در صورت لزوم سیلندر و دیگر متعلقات آن را از پشت خود برداشته و روبروی خود قرار دهید ولی تحت هیچ شرایطی اجازه ندهید سیلندر هوا از کنترل شما خارج شود.